Aktywna Suwalszczyzna

Wigierski Park Narodowy to obszar unikatowy w skali Polski ze względu na krajobraz pojezierny powstały podczas najmłodszego zlodowacenia – północnopolskiego. Nie ma w Polsce innego parku narodowego z takim bogactwem jezior. W parku znajdują się 42 jeziora o łącznej powierzchni około 28 km kw. Największe, najgłębsze i najatrakcyjniejsze jest jezioro Wigry. Na szczególną uwagę zasługują niewielkie śródleśne jeziorka o herbacianym kolorze (nadanym im przez kwasy humusowe), zwane na Suwalszczyźnie – „sucharami”. Jest ich w parku 20 i nie ma w Polsce drugiego takiego miejsca, gdzie byłoby ich tak wiele. Również rzeki przepływające przez Wigierski Park Narodowy zasługują na szczególną uwagę. Największa z nich to Czarna Hańcza – jeden z najatrakcyjniejszych szlaków kajakowych w kraju. W północnej części WPN krajobraz jest pagórkowaty, z licznymi formami polodowcowej rzeźby terenu. Południowa część jest bardziej płaska, położona na piaszczystych glebach sandru augustowskiego, porośniętego rozległymi borami i borami mieszanymi. WPN leży w północnej części Puszczy Augustowskiej, porośniętej przeważnie sosną i świerkiem. W parku doliczono się kilkunastu gatunków storczyków i kilka gatunków porostów, świadczących o czystości powietrza. Bogaty jest świat zwierząt. W WPN żyje ich około 800 gatunków, wśród nich bóbr- herbowe zwierzę parku.

Wigierski Park Narodowy jest wymarzonym miejscem do uprawiania różnych form turystyki aktywnej. Na terenie parku znajduje się 245 km oznakowanych szlaków lądowych – ścieżek edukacyjnych przeznaczonych dla pieszych, szlaków turystycznych, tras rowerowych, dróg gruntowych udostępnionych do turystyki oraz tras dla narciarzy biegowych.