Aleksander Seredyński

Ur. 1 października 1923 r. w Lipniaku koło Suwałk, zmarł 21 stycznia 2001 r. w Suwałkach.


W czasie II wojny światowej wywieziony przez Niemców na przymusowe roboty do Prus (lata 1943-1944). Absolwent Studium Nauczycielskiego w Gdańsku, Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Słupsku oraz Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1948 r. wstąpił do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jeden z założycieli oświatowej NSZZ Solidarność w Suwałkach oraz inicjator powołania Drużyny Harcerskiej im. Józefa Piłsudskiego przy I Liceum Ogólnokształcącym w Suwałkach.

Współorganizator obchodów, zabronionych wcześniej, świąt narodowych oraz manifestacji patriotycznych. Wspierał również młodzież w działaniach opozycyjnych. 14 grudnia 1981 r. był organizatorem spotkania członków opozycji w parafii św. Aleksandra w Suwałkach. 15 grudnia został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Suwałkach, skąd został przewieziony do Darłówka. Tam wygłaszał prelekcje historyczne oraz uczestniczył w dwóch głodówkach. 7 lipca 1982 r. został zwolniony z internowania. Po uwolnieniu został zmuszony przez ówczesne władze do przejścia na wcześniejszą emeryturę.

W latach 1982-1989 był wielokrotnie przesłuchiwany i zatrzymywany przez milicję i SB. Przez cały ten czas był członkiem nieformalnej grupy działaczy podziemia. W jego domu w Suwałkach odbywały się spotkania działaczy, między innymi wypuszczonych z internowania. Prowadził, pomoc dla represjonowanych działaczy Solidarności, organizując ich rodzinom letni wypoczynek na Suwalszczyźnie.

Brał udział w kolportażu podziemnych wydawnictw, współorganizował Msze Święte za Ojczyznę. Przekazywał osobom represjonowanym fundusze zbierane w USA przez emigrantów, działaczy Solidarności z Suwałk. Był też wykładowcą historii w grupach samokształceniowych (m.in. w Polskim Związku Katolicko-Społecznym). W 1989 r. był współpracownikiem i doradcą Komitetu Obywatelskiego ,,Solidarność” oraz Regionalnej Komisji Organizacyjnej ,,Solidarność” w Suwałkach.

W 1990 r. powrócił do pracy i objął obowiązki starszego wizytatora w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Suwałkach. Kiedy w 1992 r. przeszedł na emeryturę, wciąż był darzony wielką estymą wśród nauczycieli i w środowisku dawnych działaczy opozycji niepodległościowej. Jest wśród Suwalczan symbolem pracy organicznej i walki o niepodległość w czasach PRL, wysokich standardów moralnych oraz niezłomności w dochodzeniu do prawdy.

2 marca 2020 r. uchwałą Rady Miejskiej w Suwałkach otrzymał pośmiertnie tytuł ,,Zasłużony dla Miasta Suwałk”.