Kolejne Filmowe Spotkanie „Suwalszczyzna – miejsca i ludzie”, odbędzie się w najbliższy piątek (27.09) o godz. 18.00 w Suwalskim Ośrodku Kultury (ul. Papieża Jana Pawła II 5). Jego bohaterem będzie Józef Romasz – niegdyś pracownik Wojewódzkiego Domu Kultury w Suwałkach, a obecnie od wielu lat profesor w słynnej „filmówce”, czyli Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.Obejrzymy trzy jego filmy poświęcone Suwalszczyźnie: „Jubileuszowy walc” (zrealizowany z okazji 50-lecia Zespołu Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna”, „Człowiek, który nie zaznał wielkiego świata” (rzecz o Tymoteuszu Muśce – „suwalskim Nikiforze”) oraz „Kindziukas, kartacze, kiszka – tradycje kulinarne Suwalszczyzny” (o tradycjach kulinarnych Suwalszczyzny opowiadają regionoznawcy, restauratorzy i kucharze).
WSTĘP WOLNY!
JÓZEF ROMASZ – ur. w 1958 w Olecku. Operator filmowy, scenarzysta, reżyser i producent filmów dokumentalnych. Dr hab. prof. Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Studia w PWSFTViT w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej (1982–86). Od 1987 r. wykładowca w tej uczelni. W 1989 – stypendium twórcze Ministra Kultury i Sztuki.
W 2001 – Nagroda II stopnia Prezydenta Miasta Suwałki w uznaniu zasług na rzecz rozwoju kultury Suwalszczyzny oraz upowszechniania jej tradycji, historii i dorobku.
Honorowy członek Stowarzyszenia Miłośników Muzyki, Pieśni i Tańca Suwalszczyzny.
Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz Polskiej Akademii Filmowej.
Współpracował z wieloma instytucjami filmowo-telewizyjnymi, m.in.: WFFiD, Filmcontract, PleographTV, BBC - Londyn, Magic Path - Helsinki, TVP SA, Studio Filmowe Kalejdoskop, Pandora Film - Kolonia, Kazach Film - Kazachstan i in.
Zrealizował, jako reżyser i operator, kilkanaście autorskich filmów dokumentalnych (m.in. „Przystanek dla bocianów”, „Dom Marka”, „Człowiek, który nie zaznał wielkiego świata”, „Krymskie źródło”), a także, jako operator filmowy, kilkadziesiąt filmów dokumentalnych (np.„Polin. Okruchy pamięci”, „Bossak, kronika wypadków filmowych”, „Księżyc to żyd”, „Komeda – muzyczne ścieżki życia” etc.). Współpracował również jako operator przy filmach i serialach fabularnych (m.in. „Harnasie”, „Słoneczny zegar”, „Miasto prywatne”,
„Warto kochać”, „Tulpan”).
Wiele zrealizowanych przez niego filmów otrzymało nagrody na festiwalach filmowych w kraju i za granicą, m.in.:
PRZYSTANEK DLA BOCIANÓW, reż. Józef Romasz:
2012, Września (Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia”) – Nagroda Specjalna Organizatorów; 2012, Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) – Srebrne Grono;
KSIĘŻYC TO ŻYD, reż. Michał Tkaczyński:
2012, Warszawa (Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Żydowskie Motywy”) – Srebrny Feniks, Feniks Specjalny dla filmu najlepiej obrazującego współczesne życie żydowskie; 2012, Odessa (Międzynarodowy Żydowski Festiwal Krótkometrażowych Filmów dla Wszystkich „KinoMig”) – Nagroda za szczególne rozwinięcie tematyki żydowskiej;
2011, Bukareszt (Jewish Film Festival) – Nagroda Główna;
KOMEDA. A SOUNDTRACK FOR A LIFE, reż. Claudia Buthenhoff-Duffy: 2011, Września (Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia”) – Nagroda „Jańcio Wodnik” dla najlepszego filmu dokumentalnego;
2011, Rzeszów (Multimedia Festiwal Filmów Optymistycznych „Happy End”) – Nagroda dla najlepszego profesjonalnego filmu dokumentalnego;
PO-LIN. OKRUCHY PAMIĘCI, reż. Jolanta Dylewska:
2009, Warszawa (Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Żydowskie Motywy”) – Nagroda Główna „Złoty Feniks”;
2009, Nowy Jork (The New York Polish Film Festival) – Nagroda “Ponad Granicami” im. Krzysztofa Kieślowskiego,
2008, Chicago (Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce) – „Złote Zęby” dla najbardziej interesującego filmu dokumentalnego,
TULPAN, reż. Sergiej Dvorcevoj
2008, Cannes – główna nagroda w prestiżowej festiwalowej sekcji Un Certain Regard,
2008, Karlovy Vary (MFF) – Nagroda Główna konkursu „East of the West”;
2008, Reykjavik – główna nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym
2008, Zurych – główna nagroda na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym
2008, Macedonia – Skopje – srebrna kamera za zdjęcia na 29. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Camera „Manaki Brothers”
2009, Asian Film Award 2009 w kategorii najlepsze zdjęcia.
CZŁOWIEK, KTÓRY NIE ZAZNAŁ WIELKIEO ŚWIATA
rok prod. 2000
czas trwania 30 min
Opowieść o Tymoteuszu Muśce, zwanym suwalskim Nikiforem, mieszkańcu Domu Opieki Społecznej „Kalina” w Suwałkach . Urodził się 7.02.1917 r. w Monastyrsku, zmarł 10.08.1985 w Węgorzewie. Dorosłe życie spędził w Suwałkach. W swoich pracach zawarł wspomnienia z rodzinnej wsi, jej tradycje, obrzędy, codzienne życie. Modelami jego rysunków byli też pensjonariusze DPS: schorowani, niechciani, przykuci do wózków, samotni, chorzy psychicznie… W ten sposób powstały prace z dużym ładunkiem ekspresji.
JUBILEUSZOWY WALC
• Film dokumentalny
• Rok produkcji: 2000
• Gatunek: Reportaż
• Barwny. 30 min.
W 50-letniej historii istnienia amatorskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna” grało i śpiewało prawie 1000 osób. Największe sukcesy święcili w latach 50. Głośno było o nich w polskiej prasie, koncertowali w kraju i za granicą, uczestniczyli w prestiżowych festiwalach i przeglądach. Zrodzona z potrzeby serc i czasu Suwalszczyzna w warunkach, gdy nie było telewizora, a radio należało do luksusu, dawała ludziom radość i rozrywkę, a tego bardzo potrzebowali po ciężkich doświadczeniach wojny i okupacji. W pierwszej dekadzie swego istnienia formacja dynamicznie rozwijała się, z grupy 30-50 młodych entuzjastów urosła do 90, a nawet 140. W pierwszej połowie lat 60. zupełnie niespodziewanie zespół przestał istnieć. Dopiero w 1979 roku postanowiono reaktywować Suwalszczyznę. Odbyła się rekrutacja, ale mało kto wierzył, że nowa kadra zdoła dorównać profesjonalizmem i popularnością poprzedniemu składowi. Nie brakowało zapału, ale piętrzyły się różne trudności. Zespół rzeczywiście nie zdołał odzyskać pierwotnego blasku, był znacznie mniej liczny, rzadziej występował, zdołał jednak przetrwać i choć z przerwami, działa do dziś. Z okazji jubileuszu 50-lecia istnienia Suwalszczyzny odbyło się okolicznościowe spotkanie wszystkich pokoleń tworzących zespół. To, co od lat urzeka w Suwalszczyźnie, to autentyczna radość ze śpiewania i tańczenia, wspólne cieszenie się i pielęgnowanie tradycji swojego regionu. Zespół był i jest ostoją kultury i perełką suwalskiego folkloru.
